ἐπίκρανον

ἐπίκρασις

ἐπικραταιόω-ῶ
ἐπίκρασις, εως () []
1 action de mélanger, de tempérer, Diph. (Ath. 91f); en parl. d’humeurs, Diosc. 2, 53 ||
2 mélange, combinaison, union, Jambl. Math. 208.
Étym. ἐπικεράννυμι.