ἐπίκτημα

ἐπίκτησις

Ἐπικτήτειος
ἐπίκτησις, εως () nouvelle acquisition, gain récent, Soph. Ph. 1344 ; Arstt. H.A. 3, 20, 11 ; d’où accroissement de fortune, DH. 9, 53, au plur.
Étym. ἐπικτάομαι.