ἐπικεχοδώς

ἐπικήδειος

ἐπικήπιος
ἐπι·κήδειος, ος, ον, funèbre, Eur. Tr. 513 ; Plat. Leg. 800e ; El. N.A. 5, 34 ; τὸ ἐπικήδειον, Plut. Pel. 1, poésie ou chant funèbre.
Étym. ἐπί, κῆδος.