ἐπίκηρος

1 sujet à la mort, mortel, périssable, Plat. Ax. 367b ; Arstt. G.A. 3, 2, 13 ; Mund. 2, 10 ; Call. Ep. 61 ||

2 act. qui cause la mort, ἰχθύες ἐπικηρότατοι, Hpc. Mal. sacr. 2.