ἐπικωκύω

ἐπικωλύω

ἐπικωμάζω
ἐπι·κωλύω, empêcher, acc. Thc. 6, 17 ; Xén. Œc. 8, 4 ; τινά τι, Soph. Ph. 1242, qqn de faire qqe ch.