ἐπιλογιστέον

ἐπιλογιστικός

ἐπιλογιστικῶς
ἐπιλογιστικός, ή, όν :
1 apte à réfléchir, sensé, prudent, Arr. Epict. 2, 10, 3 ; Ptol. Tetr. 155, 160 ; Clém. 254 ||
2 t. de gr. qui marque une conclusion, en parl. de la particule οὐκοῦν, Dysc. Conj. 525, 28.
Étym. ἐπιλογίζομαι.