ἐπίληπτος

ἐπιλήπτωρ

ἐπιλήπτως
ἐπιλήπτωρ, ορος (ὁ) qui réprimande, censeur, Timon (Plut. Per. 4 et DL. 9, 25).
Étym. ἐπιλαμϐάνω.