ἐπιμαχέω-ῶ

ἐπιμαχία

ἐπίμαχος
ἐπιμαχία, ας (ἡ) [μᾰ] alliance défensive (p. opp. à συμμαχία, alliance offensive et défensive) Thc. 1, 44 ; 5, 48 ; Diosc. 160, 14 ; Arstt. Pol. 3, 9, 11.
Étym. ἐπίμαχος.