ἐπιμαρτύρησις

ἐπιμαρτυρία

ἐπιμαρτύρομαι
ἐπιμαρτυρία, ας (ἡ) [ῠ]
1 action de prendre à témoin, Thc. 2, 74 ||
2 témoignage à l’appui, attestation, Man. 2, 400 ; 3, 5.
Étym. ἐπιμάρτυρος.