ἐπιμάσσομαι

ἐπιμαστίδιος

ἐπιμάστιος
ἐπι·μαστίδιος, ος, ον [ῐδ] qui est à la mamelle, Eschl. Sept. 349 ; Soph. fr. 962 ; Eur. I.T. 231 ; Luc. Tox. 61.
Étym. ἐπί, μαστός.