ἐπιμέλεια

1 soin, sollicitude, joint à πόνος, Xén. Mem. 2, 1, 28 ; ἐπ. τινος (σώματος, Plat. Rsp. 407b ; ἀρετῆς, Xén. Mem. 1, 2, 8, etc.) soin qu’on prend de qqe ch. (du corps, de la vertu, etc.); ἐπ. περί τινα, Lycurg. 162, 24 ; πρός τινα, Dém. 618, 8 ; πρός τι, Plat. Leg. 754b ; Plut. T. Gracch. 3, soin qu’on prend de qqn ou de qqe ch. ; τινος, Thc. 2, 39, etc. ; εἴς τι, Posidon. (Ath. 263d) soin qu’on prend de qqe ch. ; ἐπιμέλειαν ἐπιμελεῖσθαι (v. ἐπιμελέομαι) ; ou ποιεῖσθαί τινος, Hdt. 6, 105 ; Xén. Mem. 3, 3, 7 ; Œc. 11, 22, etc. ; περί τι, Plat. Theæt. 143d, Rsp. 541d ; περί τινος, Thc. 7, 56, prendre soin de qqn ou de qqe ch. ; πᾶσαν ἐπιμέλειαν ἔχειν τινός, Plat. Tim. 18b ; Thc. 6, 41 ; ou περί τι, Plat. Rsp. 451d, donner tout son soin à qqe ch. ; δι’ ἐπιμελείας ἔχειν τινά, Is. 64, 37 ; ou μετ’ ἐπιμελείας ἔχειν τινά, X. Éph. 2, 10, prendre soin de qqn ; ἐπιμελείᾳ, Xén. Cyr. 5, 3, 47 ; κατ’ ἐπιμέλειαν, Xén. Hell. 4, 4, 8, avec diligence ||

2 p. suite, surveillance, gouvernement, administration : ἐπ. οἰκείων καὶ πολιτικῶν, Thc. 2, 40, administration des intérêts privés et publics ; τῶν κοινῶν, Isocr. 144d, administration des affaires publiques ; particul. exercice d’une fonction publique par délégation, Eschn. 55, 35 ; p. opp. à ἀρχή (magistrature régulière) Arstt. Pol. 4, 15, 3 ||

3 p. ext. application, d’où étude, science, Xén. Cyr. 1, 6, 13 ; au pl. Plat. Leg. 740d ; Arstt. Nic. 6, 1, 2, etc. ||