ἐπισκοτέω-ῶ

ἐπισκότησις

ἐπισκοτίζω
ἐπισκότησις, εως () obscurcissement, Plut. M. 932a, Per. 35, Nic. 23, etc. ; Plot. Enn. 209.
Étym. ἐπισκοτέω.