ἐπίσφαλμα

ἐπισφαλῶς

ἐπισφάττω
ἐπισφαλῶς [ᾰ] adv. en danger, Pol. 6, 25, 4 ; Plut. Sol. 13 ||
Sup. ἐπισφαλέστατα, Plut. Cato mi. 15.
Étym. ἐπισφαλής.