ἐπιστασιάζω

ἐπιστάσιος

ἐπίστασις
ἐπιστάσιος, ος, ον [ᾰ] qui arrête : Ζεὺς ἐπ. Plut. Rom. 18, Jupiter Stator, à Rome.
Étym. ἐφίστημι.