ἐπιτερπής

ἐπιτέρπω

ἐπιτερπῶς
ἐπι·τέρπω, réjouir, d’où au pass. se réjouir de, dat. Od. 14, 228 ; Hh. Ap. 146 ; Hés. Th. 158 ; Pd. O. 5, 22 ; ἐπ. θυμόν ; Hh. Ap. 204, se réjouir dans son cœur ; avec l’inf. Anth. 9, 766.