ἐπιτηθή

ἐπίτηκτος

ἐπιτήκω
ἐπίτηκτος, ος, ον :
1 plaqué (d’or, etc.) Alex. (Ath. 471e) ||
2 fig. feint, simulé, faux, Anth. 5, 187 ; Cic. Att. 7, 1, 5.
Étym. ἐπιτήκω.