ἐποχυρόω-ῶ

ἔποψ

ἐποψάομαι-ῶμαι
ἔποψ, gén. ἔποπος (ὁ) huppe, oiseau, Ar. Av. 226 ; Arstt. H.A. 9, 49, etc.
Étym. onomatopée.