ἐπουρίζω

ἔπουρος

ἐπουρόω-ῶ
ἔπ·ουρος, ος, ον :
1 act. qui souffle, favorablement, Soph. Tr. 954 ||
2 pass. poussé par un bon vent, fig. Clém. 130.
Étym. ἐπί, οὖρος.