ἐπουσία

ἐπουσιώδης

ἐποφείλω
ἐπουσιώδης, ης, ες :
1 ajouté à l’essence, non essentiel, t. de phil. Jambl. Porph. ||
2 attributif, Drac. 12, 1.
Étym. ἐπί, οὐσία, -ωδης.