ἐπηρέμησις

ἐπήρετμος

ἐπηρεφής
ἐπ·ήρετμος, ος, ον :
1 qui se penche sur une rame, Od. 2, 403 ; Opp. H. 4, 76 ||
2 garni de rames, Od. 5, 16, etc.
Étym. ἐπί, ἐρετμόν.