ἐπηρεφής

ἐπήρης

Ἐπήριτος
ἐπ·ήρης, ης, ες, équipé, muni de, dat. Max. π. κατ. 415 ; particul. garni de rames, Arr. An. 5, 7, 7.
Étym. ἐπί, *ἄρω.