ἐρωτοτρόφος

ἐρωτύλος

Ἔρωχος
ἐρωτύλος, ος, ον [ῠ]
1 qui concerne l’amour : ἐρωτύλα ἀείδειν, Bion 3, 10, 13, chanter des chansons d’amour ||
2 subst. ὁ ἐρ. amant, Thcr. Idyl. 3, 7 (sel. d’autres, Ἐρωτύλος, petit dieu de l’amour) ; Anth. 9, 614.
Étym. ἔρως.