ἐρανιστέον

ἐρανιστής

ἐραννός
ἐρανιστής, οῦ () [] qui prend part à un repas par écot, Ar. fr. 356 ; cf. Arstt. Nic. 4, 2, 20 ; 8, 9, 5.
Étym. ἐρανίζω.