Ἐρεϐόσδε

ἐρεϐώδης

ἐρεϐῶπις
ἐρεϐώδης, ης, ες, ténébreux ou sombre comme l’Érèbe, Lyr. fr. adesp. 136 Bgk ; Apd. 1, 1, 2 ; Plut. M. 475b.
Étym. ἔρεϐος, -ωδης.