ἐρείψιμος

ἐρειψιπύλας

ἔρειψις
ἐρειψι·πύλας, α () [ῐπῠᾱ] qui fait écrouler les portes, ép. d’Héraklès, Bacchyl. 5, 56.
Étym. ἐρείπω, πύλη.