ἔργαθον

ἐργαλεῖον

Ἐργαμένης
ἐργαλεῖον, ου (τὸ) [ᾰ] instrument de travail, outil, Thc. 6, 44 ; Plat. Pol. 281c ||
E Ion. ἐργαλήϊον, Hdt. 3, 131.
Étym. ἔργον.