ἐργατικῶς

ἐργατίνης

ἐργάτις
ἐργατίνης, ου []
I adj. (ὁ, ἡ) laborieux, actif, Anth. App. 323, au fém. ||
II subst. ὁ ἐργ.
1 travailleur, Thcr. Idyl. 21, 2 ||
2 particul. cultivateur, Thcr. Idyl. 10, 1 ; 23, 1 ; Anth. 11, 58 ; en parl. du bœuf, A. Rh. 2, 663 ; Anth. 6, 228 ||
E Voc. -ίνα, Thcr. Idyl. 10, 1.
Étym. ἐργάτης.