ἐργοδοτέω-ῶ

ἐργοδότης

ἐργοεπιστάτης
ἐργο·δότης, ου () qui donne un travail à faire, qui donne leur tâche aux ouvriers, Xén. Cyr. 8, 2, 5 ; Arét. Caus. m. diut. 1, 6.
Étym. ἔργον, δίδωμι.