ἐργοπονέομαι-οῦμαι

ἐργοπόνος

ἐργοστόλος
ἐργο·πόνος, ου (ὁ, ἡ)
I adj. laborieux, Col. 192 au fém. ||
II subst. ὁ ἐργ. travailleur, particul.
1 cultivateur, Anth. 11, 9 ||
2 chasseur, Opp. C. 1, 148 ||
3 pêcheur, Nic. Th. 830.
Étym. ἔργον, πόνος.