ἐργώδης
ἐργωδίαἐργώδης, ης, ες,
laborieux, difficile, Hpc. Aph. 1245 ; Xén. Mem. 2, 6, 9 ; Plut.
Marc. 30 ;
ἐργῶδές ἐστιν, avec
l’inf. Arstt. Nic. 9, 10, 5, il est
difficile ou pénible de ||
Cp. -έστερος, Arstt.
Nic. 1, 18,
8 ; Luc. Halc. 4.
Sup. -έστατος, Xén. Mem. 1, 3, 6.
Étym.
ἔργον, -ωδης.