Ἐρυθηΐς

ἐρύθημα

ἐρυθίϐιος
ἐρύθημα, ατος (τὸ) []
1 rougeur de la peau, du visage, Hpc. Aph. 1260 ; Eur. Ph. 1488 ; Xén. Cyn. 6, 18 ; Plut. M. 154b ||
2 rougeur maladive, inflammation, Hpc. 397, 7 ; Thc. 2, 49.
Étym. ἐρυθαίνω.