Ἐρώτιος

ἐρωτίς

ἐρωτόϐλητος
ἐρωτίς, ίδος (ἡ)
1 amante, maîtresse (p.-ê. Ἐρωτίς, déesse de l’amour) Thcr. Idyl. 4, 59 ||
2 Ἐρωτίδες νῆσοι, Anth. 7, 628, les îles d’Amour.
Étym. ἔρως.