ἐρωτοπλοέω-οῶ

ἐρωτοτόκος

ἐρωτοτρόφος
ἐρωτο·τόκος, ος, ον, qui enfante ou fait naître l’amour, Mus. 159 ; Nonn. D. 7, 276.
Étym. ἔ. τίκτω.