ἐσχάρωμα

ἐσχάρωσις

ἐσχαρωτικός
ἐσχάρωσις, εως (ἡ) [ᾰ] formation d’une croûte sur une plaie, Arstt. Probl. 1, 33, Orib. p. 56 Mai ; Gal. 14, 778.
Étym. ἐσχαρόω.