ἐθιστέον

ἐθιστός

ἐθνάρχης
ἐθιστός, ή, όν :
1 que l’on peut acquérir par l’habitude, Arstt. Nic. 1, 9, 1 ||
2 acquis par l’habitude, Arstt. Rhet. 1, 10, 8 ; p. opp. à φυσικός, Arstt. Nic. 7, 9.
Étym. vb. d’ἐθίζω.