εὔαρνος

εὐάροτος

εὐάρτυτος
εὐ·άροτος, ος, ον [ᾰ] bien labouré ou facile à labourer, A. Rh. 2, 810 ; Anth. 6, 41, etc.
Étym. εὖ, ἀρόω.