εὐχάλινος

εὔχαλκος

εὐχάλκωτος
εὔ·χαλκος, ος, ον, d’un bon airain ou bien travaillé en airain, Il. 7, 12, etc. ; Od. 15, 84 ; Eschl. Sept. 459, etc.
Étym. εὖ, χαλκός.