εὐχαριστέω-ῶ

εὐχαριστήριος

εὐχαριστητέον
εὐχαριστήριος, ος, ον [ᾰ] d’actions de grâces, DH. 10, 17 ; θύειν εὐχαριστήρια, Pol. 5, 14, 8, offrir un sacrifice d’actions de grâces.
Étym. εὐχαριστέω.