Εὐχίδας

εὔχιλος

εὐχίμαρος
εὔ·χιλος, ος, ον [ῑ]
1 abondant en fourrage, Lyc. 95 ||
2 bien nourri, Xén. Eq. 1, 12 ||
Cp. -ότερος, Xén. l. c. ; Arstt. P.A. 3, 14, 21.
Étym. εὖ, χιλός.