εὐχρήστημα

εὐχρηστία

εὔχρηστος
εὐχρηστία, ας (ἡ)
1 facilité ou abondance de ressources, usage commode ou facile, Arstt. Œc. 1, 6, 9 ; Pol. 9, 7, 5 ; DS. 1, 13, etc. ||
2 crédit, DS. 1, 79.
Étym. εὔχρηστος.