εὐχυμία

εὔχυμος

εὐχύμως
εὔ·χυμος, ος, ον [ῡ] d’un bon suc, d’où d’une saveur agréable, Arstt. G.A. 3, 11 ; Posidon. (Ath. 649d) ||
Cp. -ότερος, Plut. M. 690a.
Étym. εὖ, χυμός.