εὐδίδακτος

εὐδιεινός

εὐδιεινῶς
εὐδιεινός, ή, όν, calme, tranquille, serein, Plat. Leg. 919a ; Arstt. H.A. 5, 8, 9 ; particul. à l’abri du vent ou du mauvais temps, d’où abrité, p. suite tiède, chaud, Xén. Cyn. 5, 9 ; Arstt. H.A. 5, 16, 7 ||
Cp. -ότερος, Arstt. Meteor. 1, 10.
Étym. εὐδία.