εὐδιήγητος

εὐδικία

Εὔδικος
εὐδικία, ας (ἡ) [ῐκ] droit conforme à la justice, bon droit, Od. 19, 111, au pl. ; Anth. App. 128, 3 ; Plut. M. 780f, 781f ||
E Ion. -ίη, A. Rh. 4, 343.