εὐδοξέω-ῶ

εὐδοξία

Εὐδοξία
εὐδοξία, ας (ἡ)
I pass. bonne réputation, célébrité, gloire, Pd. P. 5, 8 ; N. 3, 38 ; Arstt. Rhet. 1, 5, 8, etc. ||
II act.
1 approbation, consentement, Plat. Menex. 238d ||
2 bon sens, bon jugement, Plat. Men. 99b.
Étym. εὔδοξος.