εὔειλος

εὐειματέω-ῶ

εὐείματος
εὐειματέω-ῶ [ᾰ] être richement vêtu, Sotad. (Stob. Fl. 1, 420) ; Antiph. (Bkk. 95, 32) ; Arstt. Rhet. Al. 1, 2.
Étym. εὐείματος.