εὐεπίη

εὐεπίθετος

εὐεπιθέτως
εὐ·επίθετος, ος, ον :
1 facile à envahir, à attaquer, Thc. 6, 32 ; Xén. An. 3, 4, 20 ||
2 p. suite, exposé à, πρός et l’acc. Plat. Pol. 306a ; abs. Arstt. Pol. 5, 11, 24 ||
Cp. -ώτερος, DC. 50, 32.