εὐγλυφής

εὐγλωσσία

εὔγλωσσος
εὐγλωσσία, att. εὐγλωττία, ας (ἡ)
1 facilité de parole, Eur. fr. 205 ; Ar. Eq. 837 ||
2 douceur du chant, en parl. d’oiseaux, El. N.A. 17, 23.
Étym. εὔγλωσσος.