εὔγεως

εὐγηθής

εὐγήθητος
*εὐ·γηθής, seul. dor. εὐ·γαθής, ής, ές [ᾱ] réjouissant, agréable, Eur. H.f. 792.
Étym. εὖ, γηθέω.