εὐκρόκαλος

εὐκρόταλος

εὐκρότητος
εὐ·κρόταλος, seul. poét. ἐϋ·κρόταλος, ος, ον [ᾰ]
1 avec accompagnement de castagnettes, Anth. 9, 139 ||
2 en gén. au bruit sec, Anth. 6, 309.
Étym. εὖ, -κρόταλος.