Εὐλιμένη

εὐλίμενος

εὐλιμενότης
εὐ·λίμενος, ος, ον [ῐ] qui offre ou possède un bon port, Archestr. (Ath. 327d) ||
Cp. -ώτερος, Plat. Leg. 704b.
Étym. εὖ, λιμήν.